جشنواره ساتیریکن در نگارخانه ویژه
نمایشگاه کاریکاتورهای جشنوارهای ساتیریکن توسط کانون فرهنک لگنیسا و با حمایت سفارت جمهوری لهستان در تهران از ۴-۷ اسفند ۱۳۸۹ در گالری ویژه برگزار می شود.

جشنواره «ساتیریکن» که در شهر «لگنیسا» برگزار می شود از رویدادهای فرهنگی منحصر به فرد و بی نظیر در سطح کشور می باشد. در مقیاس جهانی نیز از وجهه و اعتبار خاصی برخوردار است. این جشنواره از سوی مجله امریکایی «ویتی ورلد» (Witty World) یکی از 10 جشنواره ممتاز جهان شناخته شده و مزین به پلاک جایزه ممتاز مجله مزبور گردید. این در حالی است که این جشنواره از سوی فدراسیون سازمان های کارتونیست ها FECO بالاترین رتبه پنج ستاره را نیز دریافت کرده است.
برگزاری این جشنواره ابتکار آقای آندژی تومیانویچ Andrzej Tomialojc از شهر «لگنیسا» و آقای روبرت شتسوفکا Robert Szecowka ساکن شهر «وروتسواف» بوده و در سال 1977 میلادی آغاز به کار کرد. جشنواره «ساتیریکن» در بادی امر ابعاد محلی داشته و نمایشگاه طرح های هنرمندان شهر «وروتسواف» بوده اما دیری نپایید که در سال 1978 میلادی تبدیل به یک نمایشگاه و مسابقه کاریکاتور در سطح سراسر کشور گردید. از آن پس در طول سالهای متوالی شهر «لگنیسا» نخستین و تنها جای دیدارهای پیوسته پدیدآورندگان هنر طنزنگاری لهستان شده و جشنواره «ساتیریکن» نیز ترویج و ارتقاء این هنر در لهستان را باعث گردید.
در طول سالهای متمادی برنامهای جشنواره «ساتیریکن» غنی شده و ابعاد و فرمولش نیز گسترش یافته است. در سال 1980 برای نخستین بار نمایشگاه بین المللی عکس طنز با عنوان «فوتوژارت» (عکس فکاهی) برگزار و جشنواره کاریکاتور نیز در دو زمینه طنز و فکاهت بر پا شد. جایزه ممتاز جشنواره «ساتیریکن» در هر دو نمایشگاه یکی بوده است.
در سال 1985 نمایشگاه ملی طنزنگاری لهستان رسماً به مقام یک جشنواره و مسابقه بین المللی رسیده و در همان زمان بود که روابط و مراودات با هنرمندان، منتقدان هنری و برگزارکنندگان فستیوال ها از خارج از کشور آغاز و برقرار شده است. طرح تبلیغ گسترده جشنواره « ساتیریکن» در کشور آلمان یکی از تبعات و پیامدهای این مراودات و همکاری ها بوده است.
نمایشگاه بین المللی «ساتیریکن» در حال حاضر یک مسابقه نامحدود ویژه کارتونیست ها، گرافیست ها، نقاشان، پیکرتراشان، پوسترسازان و عکاسان میباشد. هر سال صدها اثر از هنرمندان چندین کشور جهان برای شرکت در جشنواره «ساتیریکن» ارسال میگردد.

شهر «لگنیسا»
شهر «لگنیسا» از اهم مراکز اقتصاد استان سیلزی سفلی بوده و یک کانون فرهنگی و آکادمیک در دو سطح استان و کشور میباشد. «لگنیسا» با جمیعت 105 هزار نفر سومین شهر بزرگ استان سیلزی سفلی به شمار میرود. موقعیت جغرافیایی شهر که در جنوب غرب لهستان و در وسط استان سیلزی سفلی درست در تقاطع مسیرهای مهم ارتباطات دارای اهمیت سراسر اروپایی واقع شده است به نفع اقتصاد آن میباشد. نزدیکی دو کشور آلمان و جمهوری چک که مرز آن به ترتیب در فاصله 90 و 70 کیلومتری از «لگنیسا» است نقش مهمی در توسعه اقتصاد و فرهنگ شهر را ایفا میکند. «لگنیسا» شهری است با گذشتiهای که به بیش از هشتصد سال باز میگردد و یک تاریخ پرماجرا با ملغمهای از سنتهای ملی و قومی مختلف و آثار تاریخی زیاد و سرسبز و دارای آثار طبیعی فراوانی است به حدی که بی دلیل نبوده که نامش را شهر چنار و باغ نهادهاند. ضمناً تنوع فرهنگی تا کنون یکی از مهمترین خصایص این شهر میباشد. اقلیتهای آلمانی، کولی، یهودی، اوکراینی و لمکوی در اینجا فعال بوده و همان ویژگی دیگر پذیری و استقبال از دیگران از «لگنیسا» یک شهر بی نظیر ساخته است.
شهر «لگنیسا» یک مرکزپویای فرهنگ و هنر استان سیلزی سفلی میباشد. یک تأتر، یک موزه، چند نمایشگاه هنری، مرکز فرهنگ «لگنیسا»، ارکستر سمفونیک «لگنیسا»، ارکستر سازههای بادی «لگنیسا»، گروه رقص و آواز خوانی «لگنیسا»، و گروه رقص و آواز خوانی «کیچرا» که از شهرت جهانی برخوردار است در اینجا فعالند. برنامه های ملی و بین المللی مشهور نیز مانند جشنواره «ساتیریکن لگنیسا»، جشنواره نقره «لگنیسا»، مسابقه ملی کرها (گروه های خواننده) با نام «لگنیسا کانتات» دیدارهای اقلیتهای ملی و قومی «پود کیچران»، شبهای ارگ «لگنیسا»، مسابقه ملی ویولون زنی با عنوان «پاگانینی جوان» و... در شهر «لگنیسا» برگزار میشوند.
شهر «لگنیسا» قراردادهای همکاری یا شهرهای «ووپرتال» آلمان، «دروهوبیچ» اوکراین، «بلانسک» جمهوری چک و «رونان» فرانسه بسته است. همکاریهای خارجی «لگنیسا» مورد قدردانی قرار گرفته و این شهر به دیپلم افتخار شورای اروپا در سال 1999، پرچم شورای اروپا در سال 2001 و تابلوی افتخار شورای اروپا در سال 2004 نائل گردید.

منطقه سیلزی سفلی
منطقه سیلزی- به لاتین «سیلزیا» به لهستانی «شلانسک»، به آلمانی نشلزین»- سرزمینی تاریخی واقع در مرکز قاره اروپا و برخوردار از ثروت و تنوع فرهنگی میباشد. خالق و موجد فرهنگ این منطقه نه تنها مردم لهستان بلکه آلمانها، چکیها، والونها، یهودیها، مجاریها، اتریشیها و در دوران اخیر نیز معاودین لهستانی که پس از جنگ جهانی دوم در پی جابجایی مرزها از مناطق شرقی لهستان مهاجرت و در سیلزی سکنی گزیدهاند، بودند. اصالت فرهنگی مخصوص شهرهای این ناحیه مرهون اقوام متعددی بوده و این موضوع امری انکار ناپذیر و دارای ارزش و مستند تاریخی است. بدیهی است آمیزش اقوام و فرهنگ ها سابقه خاصی به این سرزمین بخشیده است. شایان ذکر است که در حال حاضر استان امروزی سیلزی سفلی به طور تقریبی در حدود همان منطقه تاریخی سیلزی سفلی قرار دارد.
تداخل وتعامل فرهنگهای مختلفی که در طول قرنها بر منطقه تأثیرگذار بوده است، به اشکال گوناگون اعم از آثار تاریخی و سایر آثار تمدن از جمله بناها، عمارتها و مجتمع های شهری رد پای خودرا باقی گذاشته است. منطقه سیلزی سفلی سرزمین ارگها و دژهای مستحکم و قلعه های محصون ساخته شده با آجر و سنگ و ساروج میباشد. در کنار این آثار، کاخها و خانه های اشرافی و خانه های ارباب و آثار معماری متعلق به کلیسا نظیر صومعه ها و دیرها و مجتمع های مرتبط به سبکهای معماری گوتیک و رنسانس و باروک دارای ارزش هنری و تاریخی خارق العاده بالا همه جا به چشم میخورد. آثار نفیسی مانند کلیساهای موسوم به کلیسای صلح در دو شهرستان «اشویدنیسا» و «یاوور» در فهرست میراث فرهنگی جهان «یونسکو» قرار گرفته اند.
مناظر طبیعی متنوع و شرایط آب و هوائی منطقه سیلزی سفلی زمینه توسعه و شکوفایی انواع گردشگری پویا و فعال را نیز فراهم میسازد. رشته کوه «سودت» با بلندترین قله آن به نام «اشنیژکا» با ارتفاع 1602 متر از سطح دریا یکی از مهمترین جاذبه های توریستی و آثار طبیعی منطقه می باشد.